Lucek. Lucuś. Lucyfer. Niosący światło. Upadły Anioł.
Taaak, tak ponoć o mnie teraz mówią. Jestem czarny jak noc, stronię zazwyczaj od ludzi, ale nie zawsze tak było. 
Moja historia nie jest ani smutna ani wesoła. Ot, jest taka jakich wiele. Trafiłem do Kociogrodu razem z moją siostrą- śliczną Ellą… Byliśmy ze sobą bardzo związani… wiecie: razem przeciwko całemu światu! Poznawaliśmy świat razem, zawsze obok siebie. Aż w końcu nadszedł moment, że oboje byliśmy gotowi na adopcję… jak zapewne się domyślacie Ella szybko znalazła Ludzi, którzy ją pokochali i postanowili zabrać do siebie… mnie nikt nie chciał… na początku łudziłem się, że to tak tylko chwilę będę sam… że już za moment, za parę dni co najwyżej do Kociogrodu wejdą “moi” Ludzie, moja nowa Rodzina... ale nie weszli. 
Co jakiś czas słyszę, że czarne koty rzadko ktoś adoptuje… że przynosimy pecha… że wszystkie wyglądamy tak samo… ale to przecież nieprawda! Poza tym- pomijając wygląd- każdy z nas ma swój unikatowy charakter! Przyznaje- nad moim trzeba trochę popracować… stracilem wiare w ludzi, nie stoję pierwszy w kolejce po głaski. Ale też nie chowam się pod kanapą! Może jeśli ktoś dałby mi szansę… mógłbym zostać jego Niosącym Światło, a nie Upadłym…